Van het Buurtcomité tot de DSQ (Sociale ontwikkeling van de Kruidtuinwijk), Irma Bozzo heeft sedert de jaren 70
voortdurend gestreden om betere leefomstandigheden te creëren voor de “verschoppelingen” van de gemeente.
Levensloop van een buitengewoon strijdvaardige sociaal assistente, maar bovenal een kind van Sint-Joost.
Irma Bozzo groeide op in de Rivierstraat, een wijk waar destijds veel Italiaanse immigranten woonden. Ze beschrijft haar kindertijd als gelukkig, ook al had haar familie het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen en was er vaak ruzie, er heerste over het algemeen een warme sfeer in de wijk, de inwoners hielpen elkaar en iedereen kende iedereen.
Na het overlijden van haar vader nemen Irma en haar moeder hun intrek in een gemeentelijke sociale woning in de Sint-Franciscusstraat. Ze volgt het basisonderwijs in de school Sint-Franciscus (vandaag de school “Les Tournesols”) en haar middelbare beroepsstudies rondt ze af in de school Henri Frick. Op 16- jarige leeftijd verlaat Irma de schoolbanken om te werken in een fabriek, maar ze beseft reeds snel dat dit niet is wat ze wil doen.
In 1968 beslist ze om met verschillende vrienden uit de wijk een Jeugdhuis op te richten. De Burgemeester in die tijd, Guy Cudell, gaat akkoord om hen een lokaal te bezorgen. Eén van de sociale assistenten van de “Clou”, die de sociale voeling van Irma opmerkt, moedigt haar aan om het ingangsexamen af te leggen om op haar beurt sociaal assistente te worden. Na drie maanden voorbereiding en een geslaagd examen, vat Irma haar studies aan en start ze met de ontwikkeling van het Buurtcomité Botanique.
De wijk ondergaat op dat moment een radicale verandering met het plan Manhattan. Daarop vormen Irma en haar ploeg gedurende tientallen jaren één front tegen de vastgoedpromotor Groupe Structure, die sociale woongebouwen wil neerhalen om er standingvolle gebouwen en kantoortorens op te trekken.
Tegelijkertijd met het Jeugdhuis begint Irma tevens regelmatig het “1917”, Communistisch jongerenhuis te bezoeken. Door met hen in contact te komen zal ze de politiek werkelijk beginnen te begrijpen, hoe onderhandelingen te voeren en situaties te analyseren. Na jaren van strijd beperken het protest van de buurtcomités en de lokale besturen alsook de vastgoedconjunctuur het project tot de huidige “Espace nord”. De terugkoop van de woningen wordt onderhandeld met de agglomeratie van Brussel, die zich vervolgens bezighoudt met de renovatie ervan, waarbij ze de bewoners er gedeeltelijk opnieuw kan huisvesten. Bij het vernemen van de onteigeningen vertrekken tal van immigranten en bejaarden die gehecht zijn aan de wijk omdat ze de vertragingen van de werken aan de sociale
woningen niet kunnen verdragen, we zien dus een uittocht van de bevolking en een economische achteruitgang van de Noordwijk.
Irma bevestigt dit, ze is blij met de renovaties en met het feit dat bewoners opnieuw gehuisvest worden maar betreurt het vertrek van de kleine ondernemingen (bioscoop, ambachtslui...) en de opening van minder gediversifieerde mono-culturele handelszaken, die steeds meer een economische woestijn doen ontstaan.
In 1991, zodra de opdracht is vervuld en het Buurtcomité ontbonden is, stortten Irma en andere inwoners zich op andere problematieken. Zo is de DSQ tot stand gekomen: de Sociale Ontwikkeling van de Kruidtuinwijk, die een tiental actieve verenigingen groepeert in de Noordwijk, verenigingen zoals “la Maison rue Verte”, “Inser'Action”,
het foyer- restaurant van “Maison de la Famille”, de school “Tournesols”, “PCS Botanique”,... Door deze diverse verenigingen één maal per maand samen te brengen, had en heeft de DSQ nog steeds tot doel om de levenskwaliteit van de inwoners te verbeteren. De gemeente Sint-Joost neemt eveneens deel aan de vergaderingen.
Tijdens deze jaren vat Irma nieuwe studies aan bij FOPA van de UCL en behaalt ze een licentiaatsdiploma psychopedagogie. Van de vele acties die door de DSQ werden gevoerd, zijn er een paar die haar nauw aan het hart liggen: ze herinnert zich het verzet tegen de sluiting van de gemeenteschool “Les Tournesols” of de aanleg van het Sint-Franciscuspark via de Wijkcontracten, een essentiële plek voor ontmoetingen en uitwisselingen..., Het is dus vanzelfsprekend dat de gemeente Sint-Joost Irma Bozzo heeft benoemd als ereburger in mei 2019. Na meer dan 40 jaar inzet is ze zopas met pensioen gegaan, maar dit betekent niet dat ze definitief met alles stopt, aangezien
ze haar syndicale acties verderzet, alsook haar vrijwilligersactiviteit van sociaal assistent bij het “Office de la naissance et de l'enfance” (ONE).
