Wanneer Fatima Maher in België aankomt, nu bijna 60 jaar geleden, vestigt ze zich met haar familie in de Groenstraat,
achter de beroemde “Martini-toren” (Rogierplein). Ze worden hartelijk verwelkomd door Luigi, de Italiaanse kapper naast hen, maar hun woning is niet erg groot. Ze nemen een douche in de Baden van Sint-Joost en de
kinderen gaan naar buiten om in de Noordwijk te spelen zodra ze kunnen.
Thuis is de stemming tamelijk opgewekt. De vader, Sidi Allal, metaalbewerker van beroep, heeft bovenal een passie voor muziek. Als lid van de eerste Andalusische groep in de buurt, geeft de luit- en banjospeler en gitarist concerten met zijn groep op bruiloften en feesten. De moeder, Aïcha, werkt in kliniek Sint-Jan (Middaglijnstraat). Ze zal daar trouwens bevallen van haar 2 jongste kinderen.
Na de lagere school in de gemeenteschool van Sint-Joost ,die nu "Tournesols" heet, begint Fatima haar middelbare school in “Saint-Vincent de Paul”. Ze wordt geheroriënteerd tijdens haar schoolloopbaan en volgt een tweejarige beroepsopleiding naaien. Verbaasd moedigt een van de nieuwe leraren haar aan om terug te keren naar de algemene richting. De directie van “Saint-Vincent de Paul” erkent haar ongelukkige inschattingsfout door Fatima morele en financiële steun te geven zodat zij kan slagen voor de centrale jury en haar diploma van het algemeen middelbaar kan behalen. Een eerste overwinning tegen de discriminatie op school voor de slimme Fatima en vooral het ontstaan van een antiracistisch activisme.
In 1977 kopen haar ouders een huis in Schaarbeek, op een steenworp van hun oude adres. Politiek gezien is de Gemeente Schaarbeek in de jaren '80 heel anders dan de socialistische buurgemeente van Guy Cudell. De xenofobe demagogie van Burgemeester Roger Nols verhindert niet dat het wijk-comité "Schaerbeek Plage" ontstaat, waaraan Fatima en andere bewoners deelnemen om de heropleving van de verwaarloosde wijk te eisen: vraag om een groene ruimte in te richten, schonere straten, veiligere verlichting, ... De vzw "Bouillon de cultureS" is geïnteresseerd in de eisen van het Comité en stelt hen snel lokalen ter beschikking voor hun vergaderingen. Uit deze mobilisering
voor sociale integratie, schoolhulp, strijd tegen discriminatie en burgereducatie, ontstaat een Buurtcentrum, het Rasquinetpark, en worden belangrijke evenementen georganiseerd, zoals de "Superburen" in de Hallen van Schaarbeek.
Kinderopvang, ...Fatima doet allerlei kleine werkjes terwijl ze zich vrijwillig inzet om sociaal-culturele evenementen tot stand te brengen. Fatima verenigt en motiveert gezinnen om buiten Brussel te komen en België te ontdekken. De "familiekampen" worden georganiseerd. Ondanks de aanvankelijke terughoudendheid van de Waalse eigenaars is het samenleven op een camping goed voor iedereen: deze multiculturele gemeenschap ontdekt een andere omgeving in het hart van haar gastland en straalt een positief en welwillend beeld uit naar de lokale bevolking. Gelukkig, de eerste
vooroordelen zijn snel verdwenen! Fatima neemt als moeder van 3 kinderen haar gezin blij mee op al deze solidaire uitstappen.
In 2000 verhuist de vereniging “Bouillon de cultureS” naar de Philomènestraat 41.
Fatima ontwikkelt er het project "Sésam", een traiteurdienst in de sociale economie, gespecialiseerd in de wereldkeuken. Om de dienst te professionaliseren, gaat Fatima, net 50 jaar geworden, weer op de schoolbanken zitten. Gedurende 3 jaar, omringd door 4 vriendinnen die ze motiveert om hetzelfde te doen, volgt Fatima een opleiding in de Franse gastronomische keuken aan het Roger Lambion Instituut van het CERIA en behaalt ze grote
onderscheiding. Ze had kunnen worden ingehuurd door een Brusselse sterrenkok, maar haar keuken is sociaal. Het bestellen van banketten voor particuliere evenementen of openbare instellingen zijn een gelegenheid om jongeren, vluchtelingen of alle personen in moeilijkheden op de juiste weg te zetten. Vaak zijn zij ontroerd door deze kansen en geven zij 120% van zichzelf om de persoon die hen vertrouwt niet teleur te stellen. "Khalti Fatima" ("tante" in het Arabisch) weet wonderwel de diversiteit en de verscheidenheid te waarderen, door de menu's te verrijken met vertrouwde gerechten voor iedereen en geeft culinaire tips in het Frans om hen vooruit te helpen.
Haar man, Larbi, een voormalige kapper, maakt eerst een omschakeling met de oprichting van een jeugdhuis en komt daarna een aantal jaren zijn echtgenote helpen in de keuken.
Fatima wil het milieu respecteren en de uitwisselingen tussen Noord en Zuid ondersteunen en stuurt de cateringdienst geleidelijk in een rechtvaardige, verantwoorde en duurzame richting. De activiste in hart en ziel is sedert een paar maanden met pensioen, maar ze blijft doorgaan!
Fatima, die in 2010 "Héritage de Femmes" oprichtte, verzet bergen om wederzijdse hulpprojecten te realiseren : voedsel- en hygiënehulp, aanleg van waterputten in Ouarzazate (Marokko), koekjes maken, gezellige maaltijden voor buren of om giften in te zamelen, jonge Brusselse vrijwilligers uitzenden om sanitaire voorzieningen in het Atlasgebergte te herstellen, soepbar in “Maison de la famille”, steun aan “Petits Barons de Tanger”, ...
Regelmatig vragen voormalige medewerkers haar om raad, en Fatima bestudeert bereidwillig het toekomstige menu van de ene zijn foodtruck of gaat de andere zijn gerechten proeven.
In de loop der jaren is zij een referentie geworden voor de Gemeente Sint-Joost door de begeleiding van gemeentelijke sociale projecten: Preventie (gezellige maaltijden voor “la Maraude”, voedselhulp...), Evenementen (catering), Internationale Betrekkingen en Samenwerking (giften, interculturele uitwisselingen...) en Sociale
Cohesie (deelname aan "Sint-Joost, plaats voor iedereen", soepbar...), Fatima's keuken en haar huis van solidariteit konden door velen onder u worden gewaardeerd. Sedert februari 2021 is zij benoemd tot "Ereburger" door het gemeentebestuur, dat daarmee haar inzet als burger en haar rol als ambassadeur van de sociale cohesie sinds zovele jaren onder de aandacht wil brengen.
