HAMSI Boubeker is afkomstig uit een grote familie en werd geboren in 1952 te Béjaïa, bij de aanvang van de oorlog in Algerije. Deze polyvalente en autodidactische kunstenaar, die sedert meer dan 25 jaar in Sint-Joost woont, is een erkend muzikant, zanger, verteller en schilder geworden met een gevestigde reputatie in België en in het buitenland.
Doordat hij gewoon is om te luisteren naar het gezang van zijn moeder en grootmoeder op huwelijksfeesten, treedt HAMSI op elfjarige leeftijd toe tot het traditioneel Conservatorium van zijn geboortedorp als koorzanger, waar hij les volgt bij de bekende Sadek El Bejaoui, de « onbetwistbare meester van het Andalusische lied ».
Gedreven door de wens om van het zingen zijn beroep te maken, gaat hij het avontuur aan in Frankrijk. Hij vestigt zich in Parijs in 1977 bij één van zijn zussen om zijn eerste album op te nemen. Op het moment dat zijn visum vervalt, is de plaat met traditionele muziek nog niet klaar. Hij vertrekt dan naar België om daar zijn kans te wagen. Door een gelukkig toeval maakt hij er kennis met Serge Moureaux, die hem aanraadt om naar de Belgische ambassade te gaan in Engeland om een artiestenvisum te bekomen. Door zijn vastberadenheid wordt hij de eerste Kabylische zanger die een tournee maakt in België in de jaren ’80.
Naast tal van concerten met zang en gitaar voor een gevarieerd publiek, produceert hij tevens audio cassetten, twee langspeelplaten (45- toeren) en een album met Berberse verhalen van Kabylië waarvan hij zelf de illustratie op de hoes maakt. Met de hulp van een buurvrouw leert hij de basistechnieken van tekenen, waardoor hij een getrouwe weergave kan brengen van personages uit zijn vertellingen. Hij verheugt zich over deze nieuwe uitdrukkingswijze. Doordat hij in die periode getekend is door het overlijden van zijn vader en zijn rol als manager/producer moe is, laat hij de muziek steeds meer links liggen om zich uitsluitend aan schilderen te wijden.
Eind jaren ’80 begint hij tentoon te stellen in culturele centra. HAMSI richt zich op de wereld, hij reist en exporteert zijn schilderijen in Europa maar ook in Algerije. Hij leeft op het ritme van de kunst, het geeft hem moed, laat hem toe om het verlies van zijn moeder te verwerken en de afwezigheid van zijn familie in België.
Zijn aantrekking tot naïeve kunst maakt het hem mogelijk om traditionele motieven in een hedendaags jasje te steken, op de tapijten en het aardewerk die dienden als communicatiemiddel tussen de Algerijnse vrouwen. Zijn tekeningen gaan over herinneringen uit zijn kindertijd, verhalen en legendes, rituelen of tradities, zoals bijvoorbeeld een huwelijksplechtigheid getekend op een reeks borden, een schilderij met de Berberse militaire leidster « Kahina », of nog « Le marché des figues de barbarie » waarop de bekende Kabylische wedstrijden van vijgeneters worden afgebeeld. We zien in zijn werk iets terug van zijn kinderziel, zowel door de thema’s als door de schitterende kleuren die hij gebruikt. De schilderijen van HAMSI zijn een strijd tegen de vergetelheid die zijn cultuur bedreigt en brengen het globale beeld over van een gebied, een levenswijze, waaraan tegelijk een dromerige dimensie wordt gegeven. Zijn schilderwerk is een mengeling van geometrische decors geïnspireerd door de traditie en een « realistische en naïeve » weergave van personages. Zijn humanistische en antropologische doeken worden regelmatig vergeleken met die van Breughel ; deze laatste inspireerde hem met name voor « Le grand repas ».
In 1994 is deze wereldburger druk in de weer met zijn project « Les mains de l’espoir » - vrede door eerbied voor culturen in meer dan 82 naties – om te strijden tegen racisme en te sensibiliseren rond het respect voor de mensenrechten (www.mainsespoir.be). Vijf jaar later worden grote schilderachtige fresco’s, waarop handen staan afgebeeld versierd met henna, geïnstalleerd in het metrostation Lemmonier waar een multiculturele bevolking elkaar dagelijks kruist. Een onschatbaar teken van erkenning voor HAMSI, die blij is dat zijn werk zichtbaar is voor het groot publiek op een populaire plaats en dat hij deel uitmaakt van de 59 Belgische artistieke referenties die aanwezig zijn in de stations van het Brussels openbaar vervoer. De Minister van Cultuur van de Franstalige Gemeenschap, Fadila Laanan, eert hem in 2009 met de titel van Officier van de Kroonorde, een onderscheiding toegekend door de Staat voor zijn artistieke verdienste.
Zijn collectie « De aarde is mijn dorp », die voor de eerste maal in België wordt voorgesteld (na Parijs en Algerije), wordt van 04 tot 30 maart 2016 getoond in het Charliermuseum met meer dan 70 werken : dorpstaferelen, dagelijkse taken, culturele rijkdommen die vandaag in gevaar zijn door de verstedelijking. « Een tentoonstelling die ons verenigt, die ons dichter bij elkaar brengt » preciseert de schilder. Bij deze gelegenheid zal HAMSI Boubeker gehuldigd worden als Ereburger van Sint-Joost.
De 3 favoriete plekken van HAMSI zijn : het restaurant Omiros en zijn charmante eigenaars, het Sint-Joostplein en de gemeente op zich, dit werelddorp. HAMSI maakt van elke gelegenheid gebruik om te herinneren aan zijn gehechtheid aan zijn tweede gemeente. Hij zette zich overigens reeds meermaals in voor gemeentelijke socio-culturele activiteiten (samenwerking gedurende 5 jaar met het Charliermuseum : feest van de muziek…). Hij is tevens leider van het project « Ik heb ook een droom » (een verwijzing naar de toespraak van Martin Luther King « I have a dream ») tot stand gebracht met de kinderen van de basisscholen van Sint-Joost.
HAMSI Boubeker was te gast in het programma « L’invitation » dat aan hem werd gewijd en werd uitgezonden op la Trois (RTBF). Deze uitzending kan worden herbekeken op de website www.rtbf.be/linvitation
www.hamsi.be
Charliermuseum
